γιατί ξέρω πως συχνά βλέπεις ή ακούς τα πράγματα
διαφορετικά από ότι παλιά.
Κι έτσι ήρθε η στιγμή
να κάνω ένα αφιέρωμα σε αυτόν τον τραγουδιστή.
Ντέμης Ρούσσος!
Δεν χρειάζεται βέβαια συστάσεις! Είναι πασίγνωστος!
Η ατμόσφαιρα που δημιουργεί κάποιες φορές με τη χαρακτηριστική φωνή του νομίζω πως ταιριάζει με την εποχή...ταιριάζει σε ένα συννεφιασμένο απόγευμα σαν το σημερινό....
Στη σιωπή αυτού του απογεύματος ακούγεται από μακριά μια μουσική .....που όλα τα γαληνεύει....από τις στιγμές που λες "ναι, αξίζει να ζούμε"....
Να το τραγούδι που έγινε αιτία για το αφιέρωμα αυτό:
Το τραγούδι Tupelo του Nick Cave χρησιμοποιεί βιβλικές εικόνες για να περιγράψει τη γέννηση του Elvis Presley κατά τη διάρκεια μιας μεγάλης καταιγίδας στο Tupelo, Mississippi. Βασίζεται στο ομώνυμο τραγούδι του John Lee Hooker που επίσης αναφέρεται σε μια πλημμύρα στην ίδια πόλη.
Ξέρω, δεν είναι πολύ αισιόδοξο....αλλά θυμάσαι τα χέρια που κλείναν πληγές....
..... όταν έρχονται τα σύννεφα.....
...κλείνεις τα μάτια κι ακούς μια γνώριμη φωνή να τραγουδά για τα πεσμένα φύλλα...
.... όμως...μια βόλτα στη φύση...τα χρώματα αυτής της εποχής είναι ονειρικά...
κι ένας ποιητής που - όπως όλοι οι ποιητές- ζει τη βροχή μέσα του...
Καλοκαιρινή βροχή..
Έβρεξε εντός μου καλοκαιρινή βροχή, μεγάλες σταφυλόρωγες στο τζάμι μόυ ξεσπάσαν, το φύλλωμά μου θάμπωσε.
'Εβρεξε εντός μου καλοκαιρινή βροχή, πετάξαν απ' τις στέγες μου ασημένια περιστέρια, έτρεξε η γης μου γυμνοπόδαρη.
Έβρεξε εντός μου καλοκαιρινή βροχή, πάνω στο τραμ μου, ενώ έτρεχε , πήδησε μια γυναίκα με τις λευκές της κνήμες ραντισμένες. Έβρεξε εντός μου καλοκαιρινή βροχή , τη θλίψη μου δε μπόρεσε να τη δροσίσει.
Έβρεξε εντός μου καλοκαιρινή βροχή , έπεσε ξαφνικά και ξαφνικά σταμάτησε. Έμεινε μόνο η ζέστη ασάλευτη τυφλή στο δρόμο με τις σκουριασμένες κιόλας ράγες.
