Παρασκευή 28 Ιανουαρίου 2011

ΓΙΑ ΤΙΣ ΧΑΜΕΝΕΣ ΑΓΑΠΕΣ




Κλειστό το φινιστρίνι μερικές φορές.....






.....και όλα είναι τόσο μικρά σαν μια φυσαλίδα.....




....ενώ η σιωπή βαραίνει το δωμάτιο σαν θλιμένη βροχή.....




.......κι αυτός/ή που φεύγει νιώθει συχνά το ίδιο άσχημα
με αυτόν που μένει......




Τι να γίνει όμως....τα πάντα ρει....πάντα.....
το ποτάμι κυλά, χωρίς ποτέ να μένει το ίδιο...

ορισμένα πράγματα μένουν σταθερά, ενώ άλλα αλλάζουν.


ΣΥΝΔΕΣΕΙΣ
Ηράκλειτος - Βικιπαίδεια

10 σχόλια:

Korallenia είπε...

Αχ...αυτές οι χαμένες Αγάπες...
Υπέροχες μελωδίες Ερατώ μου!

Να είσαι καλά!

Πολλά φιλιά!

Lilith είπε...

Δεν έχει σημασία αν είσαι αυτός που μένει ή αυτός που φεύγει.
Φύγεις ή μείνεις, θα πονέσεις αν νιώσεις ότι υπάρχει κάτι που χάνεις.
Ωραία τα τραγούδια...
Ακούω και το 'τραγουδάκι' των Floyd που έχεις στο πλάι και φεύγω. :)

Φιλιά πολλά, Ερατώ μου!

Ερατώ είπε...

Korallenia!
Σε ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια!
Τι έγινε κορίτσι;
Πότε θα ανοίξεις πάλι το μπλογκ σου;
:)

Ερατώ είπε...

Lilith!
"Φύγεις ή μείνεις, θα πονέσεις αν νιώσεις ότι υπάρχει κάτι που χάνεις."
Και συνήθως κάτι χάνεις, ποτέ δεν είναι απλό...εκτός αν δεν αξίζει οπότε φεύγεις μέσα στην καλή χαρά! :)
Καλό Σαββατοκύριακο νεραϊδούλα!
Φιλάκια πολλά!

Astrofegia είπε...

Για τις χαμένες αγάπες...σαν ένα άλλο αγαπημένο άσμα που λέει: "για τις παλιές αγάπες..."
...μην μιλάς, συνεχίζω εγώ!

Ωραία τα κλιπάκια σου Ερατώ, δεν τα γνώριζα!

Φιλιά πολλά! :)

Leviathan είπε...

iperoxa ola! :) pados i agapi menei opos kai na exei :) kalimera!

Ερατώ είπε...

Astrofegia!
Ναι, έτσι...
"για τις παλιές αγάπες μη μιλάς, στα πιο μεγάλα θέλω κάνουν πίσω...."
Χαίρομαι που σου άρεσαν τα κλιπάκια- είναι και για μένα αγαπημένα!
Φιλιά πολλά!

Ερατώ είπε...

Leviathan!
Ναι,η αγάπη μένει , η αγάπη αξίζει!
Φιλιά!!!

Αθανασία είπε...

Γειάσου καλή μου...'τα πάντα μεταβάλονται στο πέρασμα,του χρόνου' που έλεγε κι ο καθηγητής της χημείας που είχα,στο Γυμνάσιο κάποτε!καλή του ώρα του ανθρώπου όπου κι αν είναι,τώρα...ε,ακόμη και η αγάπη...ή ο έρωτας,κάποτε μεταβάλονται...τίποτε δε μένει στάσιμο στη ζωή μας και ποτέ...και οι αγάπες έρχονται,και παρέρχονται εγώ αυτό έχω,μάθει τόοσα χρόνια τώρα καλή μου,από την εφηβεία μου έως και τώρα,κάποτε λυπόμουν και πονούσα (και έχω πονέσει)πάααρα πολύ για κάποιες χαμένες αγάπες.. αλλά μετά είδα,πως ΔΕΝ άξιζε και τόσο γιατί τελικά,οι..'αγάπες' αυτές ΔΕΝ ήταν,και τόσο σημαντικές όσο πίστευα εγώ,τότε μάλλον το αντίθετο ήταν...θα'λέγα...και έτσι τώρα έμαθα να μη λυπάμαι και τόσο για αυτές...τώρα πιά...και για όποια χαμένη αγάπη...απλώς τις θυμάμαι σαν όμορφες,ή άσχημες?αναμνήσεις μόνο..αυτό...πάντως ωραία τα τραγουδάκια σου...καλό μεσημέρι...

Ερατώ είπε...

Αθανασία!
'Ετσι είναι , αυτό είναι το μάθημα που μαθαίνουμε όσο μεγαλώνουμε...να δίνουμε σε όλα και όλους τις πραγματικές τους διαστάσεις-χωρίς να χάνουμε βέβαια την ευαισθησία μας!
Φιλάκια πολλά!
Καλή σου μέρα!